W dobie społeczeństwa sfokusowanego na siebie, w dobie zaspokajania potrzeb jednostki, trudno jest zrezygnować z siebie i całkowicie poświęcić się innym. Trudno wybrać zawód, który wiąże się z powołaniem, ale nie takim jak bycie lekarzem czy nauczycielem. To powołanie pochłania całą osobowość, należy się oddać innym. To trudne, dlatego w tym zawodzie z roku na rok „zatrudnia się” coraz mniej młodych ludzi. Mowa o zostaniu księdzem. I w brew pozorom to wcale nie jest prosta droga do zawodu. Bo ksiądz to też zawód.
Jak zostać księdzem? Wcale nie jest trudne dla tych, którzy tego na prawdę chcą, ale może być diabelsko trudne dla tych, którzy upatrują sobie w tym zawodzie spokojnego życia. Bo bycie księdzem to nie tylko zawód, ale przede wszystkim powołanie. Aby zostać księdzem należy ukończyć szkołę średnią, zdać maturę i ukończyć seminarium duchowe. Ponieważ poszczególne uczelnie w kraju mogą mieć różne statusy, to kandydat musi legitymować się wykształceniem średnim oraz maturą, nie wspominając już o pełnej świadomości wybierania przez siebie ścieżki życiowej. Oficjalnie nie podaje się wieku granicznego co do przyjęcia do seminarium, jednak w praktyce nie przyjmuje się osób starszych niż 35 lat. Do dokumentów składanych na uczelnię wymaga się fotografie (ich liczbę podaje uczelnia w zależności od swoich wymogów), podanie o przyjęcie, życiorys, akty chrztu świętego i bierzmowania, oryginał świadectwa maturalnego, oryginał świadectwa ukończenia szkoły średniej, opinię katechety, świadectwo ślubu kościelnego rodziców, świadectwo zdrowia (wymagane na większości uczelni wyższych) i oczywiście opinia proboszcza.
Kandydaci na księdza muszą zdać pisemny egzamin z języka polskiego oraz najczęściej ustny egzamin z wiedzy katechetyczno-teologicznej. W zależności od szkoły zakres tematów i materiałów może się różnić. Szczegółowe informacje w tym zakresie kandydaci znajdą na stronach internetowych wybranych uczelni oraz w biurach rekrutacyjnych. Bardzo pomocne będzie Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego. Ważna jest także rozmowa z rektorem uczelni, który zweryfikuje prawdziwą motywację kandydata do podjęcia nauki w wybranej szkole. W wielu seminariach obowiązkowa jest także rozmowa z psychologiem. Edukacja w seminarium trwa 6 lat.
Kiedy już uda się przejść sito egzaminów i rozmów do uczelni, zostaje się alumnem lub klerykiem. Najczęściej szkoły duchowne zapewniają mieszkanie i wyżywienie, co ma za zadanie odseparować kandydatów na księży od dotychczasowych doświadczeń, rodziny, bliskich i znajomych i poświęcenie się wyłącznie sprawom duchowym i nauce. To trudny okres, w których wychodzi na jaw czy dany kandydat się na prawdę nadaje czy nie. Przez pierwszy rok młodzi klerycy studiują nauki filozoficzne, a na kolejnych latach zgłębiają już wiedzę z zakresu teologii. Po piątym roku przystępuje się do święceń pierwszego stopnia, natomiast po zakończeniu szóstego roku przyjmuje się święcenia kapłańskie. Dzień później młodzi księża odprawiają prymicję, czyli pierwszą msze świętą.